Sevgili Amcam,
Sana bu sefer, her seyrettiğimde seni hatırladığım, seni her özlediğimde izlediğim bir filmden bahsedeceğim. Filmin adı Dersu Uzala. Çok uzaktan bir hikaye. O kadar uzak ki, dünyanın yuvarlağına el uzatsan, hikayeye parmakların değer; o kadar yakın yani.
Rivayete göre, Şeh Bedrettin’den sonra (ki o daha ziyada teoride kalmıştı; tıpkı en güzel devrimlerimiz gibi), Anadolu’da vücut bulmuş en halkçı ve de hakçı yönetim bu iki delinin eseri olmuştur.
Nedir bu damarın kaynağı? Uzaktan bakınca, ot büyümüz denen “molla devrimi”nin toprağında, nasıl oluyor da bu tür bir sinema hayat bulabiliyor? Yoksa “molla devrimi” o toprakta önü alınamamış ayrık otu mu?
Yazmak kelimelerden anlam türetmekse, sinema da nesnelerden görüntü yaratmak olsa gerek. Muharrir, aynı kelimelerden kaç anlam çıkarabilir bilemez ama, O’nun, bir nesneden sonsuz görüntü yaratmaya yakın durduğunu rahatlıkla yazabilir.
Çocukluğumun düğün şarkılarındandır: “Tarlalarda motor çok da / Markası da con dere”
Bir gün sonsuzluk değilse, sonsuzluk bir gün hiç değildir. Anlatım ustalığı, dar zamanda gerek. Tıpkı dar alanda kıvrak […]
“Bulutlar; yas tutan bir kadın yığını gibi.” Yaşayan her canlı gibi, köy de canlıdır… Dışarıdan baktığınızda yaprak kıpırdamaz, […]
Kabuğunu kırmak, yalnızlığına son vermek ve muasır medeniyetler seviyesine çıkmak isteyen bir Anadolu kasabasının idealist çabasıdır Nesli Çölgeçen’in […]
1. Sahne Umudu piyangoya yatıran Cabbar, kestirme bir çıkış aramaktadır; fakat o yol bir türlü yüzünü göstermez. Cabbar, […]
Bana göre iyi film, izleyici üzerinde uzun süre etkisini sürdüren; sinema salonunda çıkar çıkmaz kafanızda yeniden oluşturduğunuz filmdir. […]
