İçindeki Kadın

-//-

Ne çok bulut geçti içimden
Gölgeleri bende kaldı; insandılar.
Irmaklarda yıkandım, hiç kirlenmedi suları.
Akşamlarım ekseri cepte durur
Yalnız oturduğum çok oldu masaya
Şiir yazdım, çoğu rüzgara emanet.
Hiç düşünmezdim, Almanca yazılmış bir şehri,
Türkçe yaşayacağım.
Bilmezdim, şiirin tüm şehirlerde sakin olduğu.
Hayat libasının bir ucunda ben 
Bir ucu kocamış dünya
Tam ortaya gül işlenmiş, fırçası meçhul
Toz, duman, uzak atlas fırtınaları, kelebek nefesi
Bir devrime daldım ki
Aşklı, aşksız, şehirli, şehirsiz
Öfkesiz geçit törenlerinde
Yine de hiç büst taşımadım.
Velhasıl nesri uzun sürse de
Hepsi hepsi bir dizeye sığar ki,
Anladım yazamayacağım.


Beyaz bir güneş doğuyor her sabah
Ellerimizde sarı boyalar 
Durmadan şehri boyuyoruz
Hesap ediyorum boyayı, güneşi ve şehri
Sürgünümden tek şey kaldı geriye:
İçindeki kadından önce uyanacaksın,
Şiir, gelmez bekletilmeye.


Hasan Sever
Zürih, 20 Ağustos 2012