-//-

Gölge Asan Kadın

Zamanını öğütmüş
Su değirmeninden geçti yolumuz
Etrafa saçılmış çocukluğumu gördüm
Başı, elleri beyaz çarşafta
Bir kadın gölge asıyordu.
Aklımda böyle duruyor; fotoğraf gibi
Renkli, renksiz; iyi, kötü
Çocukluğum: Siyah-beyaz;
Suflesiz hayat oyunum.
Dünyayı gördüm
Gözleri kadın, elleri kadın
Savaşlar geçti tenimde
Meydan muharebelerinin galibi zaman.
Yıllar var ki ancak anladım
Meğer asılan bizmişiz,
Gölge gibi diziliyoruz zaman ipinde.

Hasan Sever
Zürih, 9 Ekim 2012